Με τον ήλιο να παίρνει τη σκυτάλη από τα σύννεφα και
την βροχή, σήμερα ξεκινήσαμε με άλλη διάθεση. Έτσι, βρεθήκαμε ανάμεσα στα χωριά
Λάλας και Πόθος, σε ένα τοπίο που φαινόταν καλοκαιρινό, αλλά λεπτομέρειες
τριγύρω μας θύμιζαν την ασταμάτητη βροχή των προηγούμενων τριών ημερών.
Ξεκινώντας από εκεί, λοιπόν, σύντομα βρεθήκαμε στην κοίτη του ποταμού Κλαδέου, το κελάρυσμα του οποίου μας οδήγησε σε ένα τοπίο με αραιή βλάστηση, που αντισταθμιζόταν όμως από τον τεράστιο πλούτο χρωμάτων, αντιθέσεων και αντανακλάσεων. Πότε περπατούσαμε παράλληλα, πότε διασχίζαμε τον ποταμό και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στο χωριό Κλαδέος και πολύ κοντά στην Αρχαία Ολυμπία.
Αφού κάναμε ένα μικρό διάλειμμα, πορευτήκαμε προς τον Ερύμανθο ποταμό, κοντά στο χωριό Αχλαδινή. Από τα πρώτα κιόλας βήματά μας στην κατάβαση προς τον ποταμό, καταλάβαμε ότι θα ήταν κάτι διαφορετικό. Πολύ πυκνή βλάστηση, χαμηλή θερμοκρασία, το δυνατό βουητό των ορμητικών νερών και ο ήλιος να μην μπορεί να φτάσει στο βάθος του φαραγγιού. Σε κάθε του στροφή, ο Ερύμανθος μας θύμιζε την δύναμή του, μας γέμιζε την ψυχή με την αύρα του και μας έδινε απλόχερα εικόνες που θα ικανοποιούσαν και τον πιο απαιτητικό φυσιολάτρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου