Ελληνικός Ορειβατικός Σύνδεσμος Φολόης Αρχαίας Ολυμπίας (Ε.Ο.Σ.Φ.ΑΡ.Ο.): Πεζοπορία στο φαράγγι του Αντρωνίου 22/04/2018

Ε.Ο.Σ.Φ.ΑΡ.Ο.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, σύμφωνα με την κείμενη Ελληνική νομοθεσία σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία, όπως ισχύει κάθε φορά.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Πεζοπορία στο φαράγγι του Αντρωνίου 22/04/2018

Φωτογραφίες: Σοφία Κουσάβελου, Πέτρος Καρώνης, Σπήλιος Μιχαλόπουλος.

Κάθε Κυριακή που έχει προγραμματιστεί πεζοπορία του Συνδέσμου μας, από το πρωί ξυπνάμε με προσμονή και ανυπομονησία για την περιπέτεια που πρόκειται να ζήσουμε. Κάθε φορά, οι εμπειρίες που βιώνουμε είναι πιο δυνατές από τις προηγούμενες και επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες μας. Έτσι και αυτή τη φορά.

Ελληνικός Ορειβατικός Σύνδεσμος Φολόης Αρχαίας Ολυμπίας στο Αντρώνι

Είχαμε επιλέξει μια κοντινή διαδρομή, εντός του οροπεδίου Φολόης. Στόχος μας ήταν να διασχίσουμε τρία φαράγγια στην περιοχή του χωριού Αντρώνι, με έναρξη και τέλος στην πλατεία του χωριού. Εκεί λοιπόν ήταν και το σημείο συνάντησης, με αρκετούς νέους φίλους να πλαισιώνουν τους παλαιότερους και να μοιράζονται την χαρά της προσμονής, για την επικείμενη περιπλάνηση στη φύση. Έπειτα από τις απαραίτητες συστάσεις και τη γνωριμία με τον οδηγό μας τον Παναγιώτη, ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε προς το πρώτο φαράγγι.

Εύκολη η διαδρομή καθώς ήταν στην αρχή, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την πανοραμική θέα, ακολουθώντας τον αγροτικό δρόμο. Σύντομα, η βλάστηση άρχισε να πυκνώνει και συναντήσαμε για πρώτη φορά το νερό, που θα ήταν συντροφιά μας μέχρι το τέλος. Στο τέλος της κατηφορικής διαδρομής, κάναμε μια μικρή παράκαμψη, για να θαυμάσουμε ένα μικρό σπήλαιο, γεμάτο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες εξαιρετικής ομορφιάς.

Το αμέσως επόμενο κομμάτι της διαδρομής ήταν στην κοίτη του ποταμού Σελλήεντα, στο χαμηλότερο υψόμετρο της διαδρομής και στο βάθος του φαραγγιού. Βασικό χαρακτηριστικό εκεί είναι η απλότητα! Νερό, πέτρες, ήπια βλάστηση, κελάρυσμα και απόλυτη ηρεμία και γαλήνη. Η όμορφη παρέα μας πρόσθεσε σε αυτό το σκηνικό και έναν τόνο χαράς, που έδεσε με όλα τα στοιχεία.

Για το τέλος μας έμενε η μικρή ανηφόρα προς το χωριό, μέσω του τρίτου μικρού φαραγγιού. Διαφορετικό περιβάλλον και πάλι. Στενά περάσματα, πυκνή και έντονη βλάστηση και φυσικά παρέα μας πάντα το νερό. Συμπληρώνοντας τις πέντε ώρες διαδρομής, φτάσαμε στα πρώτα σπίτια του Αντρωνίου. Εκεί πλέον μας περίμεναν τα εδέσματα που είχε ετοιμάσει η τοπική ταβέρνα και όλοι χαλαρώσαμε και διασκεδάσαμε, δίνοντας ραντεβού για την επόμενη εξόρμηση μας.

Ένα ευχαριστώ πρέπει να πούμε στον μικρό Παναγιώτη Κότσαλη για την άψογη ξενάγηση στα μέρη του χωριού του, που με τις ιστορίες του εμπλούτισε την συνολική μας εμπειρία.

Φωτογραφικό υλικό: